Και έτσι, και αλλιώς! One way or the other!

Πριν από πολλά χρόνια, ούτε κάν θυμάμαι πόσα, δύο καλοί φίλοι μας επισκέφτηκαν κάποια ανοιξιάτικη Κυριακή. Μαζί τους έφεραν και δύο μπουκάλια Καλλιγά.   Το κρασάκι το ήπιαμε με μεγάλη ευχαρίστηση στην διάρκεια του φαγητού,  αλλά τα χαρακτηριστικά όμορφα μπουκάλια εννοείται ότι δεν πετάχτηκαν! 

Το 'δεν πετάμε τίποτα' κρατάει χρόνια σ'αυτό το σπίτι....!!!

 Κάποια στιγμή, όπως το είχα εξ αρχής στον νού μου, τα μετέτρεψα σε αμπαζούρ. Πάντα είχαμε τέτοια αμπαζούρ στο πατρικό μου σπίτι. Τότε μάλιστα ο μπαμπάς άνοιγε τρύπα στο γυαλί,  για το καλώδιο, και κάποια τα γέμιζε με πολύχρωμο χαλικάκι για να έχουν βάρος και να μην πέφτουν. Έχω ακόμα 2-3 από εκείνα τα παλιά.

   Για να επιστρέψουμε στα δικά μου, και αφού δεν υπήρχε περίπτωση εγώ να τα τρυπήσω, ούτε γνωρίζω εάν θα το αναλάμβανε αυτό κάποιος ηλεκτρολόγος -αλλά και γιατί να πλήρωνα ένα σωρό χρήματα;- μαστόρεψα μόνη μου τα ηλεκτρολογικά τους! Βρήκα μάλιστα δική μου πατέντα για να στερεώσω τα ντουϊ στους λαιμούς των μπουκαλιών. Και δεν ήταν καθόλου δύσκολο...άνοιξα μια μεγάλη τρύπα πάνω στο βιδωτό καπάκι του μπουκαλιού, και μία μικρή στο πλάϊ του, απ'όπου πέρασα το καλώδιο (αυτό είναι και το 'μυστικό', γιατί χωρίς βιδωτό καπάκι θα έπρεπε να βρώ άλλη λύση). 

 
Και αφού συνέδεσα το ντουϊ, το κόλλησα με ειδική κόλλα για σκληρό πλαστικό πάνω στο καπάκι το οποίο απλά βίδωσα ξανά στο μπουκάλι.  Στην άλλη άκρη του καλωδίου, προσάρμοσα το διακοπτάκι και το φίς, και το φωτιστικό μου ήταν έτοιμο. Κατά τον ίδιο τρόπο έφτιαξα και το δεύτερο.

Πόσες και πόσες φορές δεν είπα να τα ζωγραφίσω ή να τα ντύσω με σπάγγο, ή κάτι άλλο, αλλά πάντα το αμελούσα.  Μέχρι πριν λίγο καιρό, που αποφάσισα επί τέλους να τα 'ντύσω' με decoupage.  Τα αστάρωσα, τα έβαψα

και...
'Ετοιμα!!!


Και αφού τελείωσα τα μπουκάλια, έφτασε η ώρα των καπέλλων. Δίσταζα για το εάν θα έκανα και σ'εκείνα decoupage διότι ήθελα να τους φορέσω τις ωραίες 'φουστίτσες' που είχε ράψει πριν από χρόνια η μαμά μου για εκείνα τα παλιά αμπαζούρ, οι οποίες μάλιστα είναι από παλιό καλαματιανό μεταξωτό στο οποίο 
είχε προσαρμόσει ένα όμορφο δαντελλένιο τελείωμα.  
 
Τελικά, αποφάσισα να κολλήσω μοτίφ στην μία πλευρά των καπέλλων και όποτε τους βάζω τις 'φουστίτσες' να τα γυρίζω από την άλλη πλευρά για να μήν διαφαίνονται τα λουλούδια.

Και τότε θυμήθηκα ότι πριν από καιρό είχα δεί άλλο ένα καλαματιανό μεταξωτό καρέ, σε κάποιο συρτάρι της μαμάς μου. 'Εψαξα και το βρήκα! Είχε το κακό του το χάλι...σκισμένο στα δύο, με μιά όμορφη μεν αλλά μισο-λειωμένη

δαντέλλα, δεν θα μπορούσα ποτέ να το επιδιορθώσω.
 
 Έκοψα τα κατεστραμμένα κομμάτια της δαντέλλας και κόλλησα την υπόλοιπη πάνω στα καπέλλα. Δεν έψαξα να βρώ λεπτομερείς οδηγίες για  pizzi pazzi -που είναι πολύ της μόδας τώρα τελευταία- αλλά έφτιαξα ένα μείγμα με λευκό ακρυλικό χρώμα, ατλακόλ και γλουτολίνη, που το πέρασα πάνω από την δαντέλλα.
 
   'Επειτα, άπλωσα με τα δάχτυλα ακρυλικό στόκο στο υπόλοιπο καπέλλο για να είναι λίγο ανάγλυφο 
και αφού στέγνωσαν καλά, τα έβαψα και

κόλλησα τα τριαντάφυλλα.   

Κι έτσι τελείωσε πρώτα το ένα αμπαζούρ

και μετά το δεύτερο.

 Πώς σας φαίνονται ; 

Και τώρα, η ερώτηση κρίσεως: εσείς με ποιά 'εμφάνιση' τα προτιμάτε;

 
Πιστεύω να καταλάβατε πώς τα προτιμώ εγώ...εξ'άλλου έχω μιά αδυναμία στις παλιές δαντέλλες... 
το μεγαλύτερο αμπαζούρ που φαίνεται από πίσω, σας το έχω ξαναδείξει,
δείτε και την παλιά του γαλλική δαντέλλα από πιό κοντά.

Αυτά ήταν τα δωράκια που έκανα στον εαυτό μου προχθές που είχα τα γενέθλιά μου!!!

Πριν από περίπου έναν μήνα, επιστρέφοντας στο σπίτι, πάνω στην μάντρα ενός εγκαταλελημένου σπιτιού, βρήκα δύο ακόμα τέτοια μπουκάλια! 
 
Κάποιος τα είχε αφήσει εκεί αντί να να περπατήσει έως τον κάδο ανακύκλωσης που βρίσκεται 50 μέτρα πιό πάνω...ή λέτε να με έχει πάρει χαμπάρι? Χαχαχα!
Τώρα με περιμένουν κι αυτά να τα περιποιηθώ...
 
Βρήκα και αυτήν την φωτογραφία από τα πρώτα μου γενέθλια...

 εκείνη την ημέρα έκανα και τα πρώτα μου βήματα, εξ ού και η κουνημένη φωτογραφία!
 Και μιας και πάντα σχεδόν ήταν μέσα στις Απόκριες, 

 πηγαίνοντας στον χορό του Μπάρμπα Μυτούση

 

Με τον μπαμπά και τον αδελφό μου

Με την αγαπημένη μου ξαδέλφη, Ματίνα

Βόλτα στο Ζάππειο, με την μητέρα μου, την αδελφή της και τα ξαδέλφια μου.

Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς, όσες φίλες με θυμήθηκαν και μου έστειλαν τις ευχές τους. 
Να είστε όλες και όλοι πάντα καλά και να έχετε υγεία, ευτυχία και χαρά στο σπιτικό σας. 

Να περάσετε μιά όμορφη Τσικνοπέμπτη και καλές Αποκριές!