Για μια κιθαρίτσα - The small guitar

Για μια κιθαρίτσα
ξαγρυπνάνε τα κορίτσια
για να ακούσουν της αγάπης τη φωνή
Που έχει γλύκα τόση
κι έχει κιόλας ξημερώσει
και λαλήσανε κι οι πρώτοι πετεινοί

'Ενα πράγμα για το οποίο λυπάμαι, είναι που δεν έμαθα ποτέ μουσική. Ούτε τις νότες, ούτε κάποιο όργανο. Θυμάμαι πάντα με μελαγχολία την πρώτη Γυμνασίου, όταν είχαμε μια καθηγήτρια που 'προσπαθούσε' να μας μάθει το πεντάγραμμο. Η καημενούλα είχε κάποια ψυχολογικά προβλήματα με αρκετά φανερά συμπτώματα και έτσι την ώρα του μαθήματος, τα παιδιά δεν της έδιναν καμμία σημασία, χασκογελούσαν, έκαναν φασαρία και μάθημα δεν γινόταν... Αυτό δε, που με στεναχωρούσε περισσότερο ήταν ότι για ένα διάστημα καθόμουν στο ίδιο θρανίο με τον γιό της καθηγήτριας, ο οποίος υπέφερε από την όλη κατάσταση, ήταν συνέχεια σκυμμένος πάνω από το τετράδιό του γιατί ντρεπόταν και δεν άντεχε να βλέπει την μητέρα του να μην μπορεί να επιβληθεί στους μαθητές, κι εγώ ντρεπόμουν για λογαρισμό των συμμαθητών μου και αισθανόμουν πολύ άσχημα που δεν έβρισκα λόγια να τον παρηγορήσω.  Δεν κράτησε πολύ όμως αυτή η κατάσταση...μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων η καθηγήτρια με τον γιό της δεν επέστρεψαν στο σχολείο και το μάθημα μουσικής δεν συνεχίστηκε.

Δυστυχώς, ούτε τα παιδιά μου έμαθαν μουσική!

Something for which I feel sorry, is that I never learned music and how to play an instrument.  I remember, always with melancholy, when I was on first grade in High school, we had a lady teacher who 'tried' to teach us solfege.  She had some psychological problems which were very obvious to the pupils who did not pay any attention to her.   I was very embarrassed as I happened to sit next to the teacher's son who felt so miserable because of the bad behaviour of the pupils against his mother, and he was obviously suffering from the situation,  he was always bent over his exercise book. As for me, I was ashamed on behalf of  my schoolmates and felt very bad not knowing how to comfort the poor boy.  After the Christmas holidays, the teacher and her son did not return to school, and we never again had any music lessons!  
Unfortunately, my children did not learn music either! 

'Ετσι, όταν πριν δύο εβδομάδες, βρέθηκε στα χέρια μου μια παλιά παιδική κιθάρα, 

 το μόνο που σκέφθηκα ήταν να της κάνω decoupage!!! Αλλά σε ποιόν να την έδινα? 
Και τότε θυμήθηκα το μπαζάρ της Κοζάνης, το οποίο, όπως μας ενημέρωσε η Αννιώ μας,  θα γίνει για τον Σύλλογο Γονέων-Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αυτισμό του Νομού Κοζάνης!  

Two weeks ago, I was given a small guitar and the only thing I could think of was to decoupage it. 
 

To whom could I offer it, though?  
And then I remembered the Kozani charity bazaar for Autistic Children! 

(Kozani is a city of Northern Greece and the bazaar is organized by our group of Greek Women Bloggers)

Πώς όμως θα έστελνα μιά κιθάρα χωρίς χορδές? Αφού λοιπόν κι εγώ έκανα μερικά ξενύχτια φτιάχνοντας την κιθαρίτσα,  άρχισα μετά να ψάχνω στο ιντερνετ και έμαθα πως λέγονται τα διάφορα μέρη της κιθάρας, πως τοποθετούνται οι χορδές, πως δένονται στην 'γέφυρα' περνώντας πάνω απο τον 'καβαλάρη' και μετά στα 'κλειδιά' , πώς κουρντίζεται μια κιθάρα...και την έφτιαξα!!!   Και παίζει, άσχετα αν εγώ δεν ξέρω νότες. Κι αν κάποιος ενδιαφερθεί να την αγοράσει, ας με συγχωρέσει που δεν τις έβαλα αληθινές χορδές, αλλά από χοντρή πετονιά (θα μπορούσε να τις αλλάξει μόνος του ή να την κρατήσει για διακόσμηση σ'ένα παιδικό δωμάτιο).

But the guitar had no strings!  So, I first finished 'revamping' it, then I started to search on the internet and I learned how to fit the strings, how to tie them to the 'bridge' over the 'saddle', then to the 'turning keys', which I did, and it can now be played, not by me, though!!!
I hope someone will be interested to buy it at the bazaar and that he will forgive me for not having fixed any quality strings but only from heavy fishline (he could either change them, or keep the small guitar as a decoration  in a child's room).

Λίγα ακόμα πραγματάκια μπόρεσα να ετοιμάσω, αλλά με πολλή αγάπη, 
που θα ταξιδέψουν μεθαύριο για την Κοζάνη.

 A few other things which I was able to prepare for the Kozani bazaar. 

Μία κορνίζα με decoupage χαρτοπετσέτας, κρακελέ One step και πατίνες

A photo frame with napkin decoupage, crackling medium and patina.

Ένα καδράκι/σημειωματάριο με κρακελέ ενός συστατικού, decoupage χαρτοπετσέτας και πατίνες

 A wall memo pad with crackling medium, napkin decoupage and patinas

Μία κρεμάστρα με chalk paint, παλαίωση decoupage και πατίνες

A wall hanger with chalk paint, napkin decoupage and patina.

Με της 'αγάπης την φωνή', σου εύχομαι καλή επιτυχία, Αννιώ μου, και σου εκφράζω κι εγώ ένα μεγάλο ευχαριστώ για τον κόπο σου στη όλη διοργάνωση του μπαζάρ!!! 

My dear Annio, I wish you a very successful bazaar, with my thanks for your personal involvement in the organization of the event!!!