Πολλά και διάφορα!

Πέρασαν δέκα ημέρες χωρίς να κάνω μιά ανάρτηση αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχα κάτι να σας δείξω!  Αντιθέτως, δεν ήξερα τί να σας πρωτο-παρουσιάσω!!! Διότι, μπορεί να μην φτιάχνω κανένα σπουδαίο 'έργο', αλλά δεν περνάει ημέρα που να μην ασχοληθώ, έστω και λίγο, άν όχι πάντα με découpage, τουλάχιστον με κάποια άλλη χειροτεχνία.

Μεταξύ των διαφόρων ξύλινων κουτιών που σας έχω δείξει κατά καιρούς, ήταν και ένα κουτί του ραψίματος που μου είχε φτιάξει ο μπαμπάς μου πριν από πάρα πολλά χρόνια. Πήγαινα ακόμα στο σχολείο, και είχα 'ντύσει' τότε το καπάκι του με μιά δική μου χαλκογραφία.  Κάποια στιγμή, στις αρχές Δεκεμβρίου, αποφάσισα να τακτοποιήσω ΄λίγο τα ραφτικά μου και με την ευκαιρία, 'φρεσκάρισα' και το κουτί μου. Πέρασα μιά γραμμή με contour-relief σε ασσορτί χρώμα γύρω-γύρω στο τελείωμα του χαλκού  στο καπάκι και το 'εντυσα' εσωτερικά με μιά λουλουδάτη χαρτοπετσέτα.  

Με την νέα του όψη, το κουτί μου 'άνοιξε την όρεξη' για ράψιμο...!

Αρχικά, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, έκοψα ένα παλιό πουλόβερ και έραψα ούτε κι εγώ δεν θυμάμαι πόσες καρδιές απ'αυτό, συνδυάζοντας το γλυκό γκρίζο μάλλινο με κομμάτια από ένα κόκκινο τζήν, δαντέλλες και κουμπιά. Μέχρι και το 'λάστιχο' της λαιμόκοψης έγινε καρδούλα. 

 

Και από τα λιγοστά κουρελάκια που περίσσεψαν, έντυσα και την Ναταλί  Νιόβη μου! 
  
(φωτογραφία από το διαδίκτυο)
 Οι παλαιώτερες από εσάς, ίσως θυμάστε τις δύο μικρές κουκλίτσες που ήταν της μόδας στα τέλη της δεκαετίας του 60, την Ναταλί και την Νιόβη. 

Την ξανθούλα μου την βρήκα πρόσφατα σ'ένα κουτί στην αποθήκη και θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια (κάπου πρέπει να υπάρχει και η μελαχρινούλα...ίσως την ξετρυπώσω κι αυτήν μιά μέρα). Αφού λοιπόν την έπλυνα και την έλουσα με σαμπουάν και μαλακτικό (για να ξεμπλέξουν τα μαλλάκια της) την έντυσα και την στόλισα!
 

Η μεγάλη καρδιά/μαξιλαράκι, μαζί με κάποιες μικρές πήγαν στην κόρη μου, άλλες δύο στον γυιό μου για την κοπελλιά του, και μερικές κράτησα κι εγώ (στην φωτογραφία λείπουν μερικές ακόμα).

'Ενα άλλο μαξιλαράκι, που είχε η μαμά μου στο σαλόνι της εδώ και πολλά χρόνια, ζωγραφισμένο από κάποια φίλη της, άρεσε πολύ στην κόρη μου και θέλησε να το κρατήσει σαν ενθύμιο της γιαγιάς της.

  Όταν όμως το πήρα και το άνοιξα για να το πλύνω, μόνο που δεν κουρελιάστηκε στα χέρια μου! Ήταν τόσο παλιό, και  είχε αρκετές τρύπες γύρω και ανάμεσα στα ζωγραρισμένα ανθάκια του. Αγόρασα μαύρη καρίνα και την σιδέρωσα από μέσα, και στην συνέχεια, πήρα χρώματα και συμπλήρωσα τα ανθάκια και τα φυλλαράκια 'καμουφλάρωντας' τις τρύπες.

 Δεν ξέρω πόσο θα αντέξει, αλλά για την ώρα στολίζει πλέον μιά πολυθρόνα της Κατερίνας.  

  Σειρά είχε ένα κέντημα! Όχι, για να μην νομίζετε ότι δεν ξέρω να κεντάω!  

Εύκολο, επαναλαμβανόμενο σχέδιο βέβαια, αλλά είχα κάνει πολύ καιρό να το τελειώσω, αφού το είχα κεντήσει σιγά-σιγά, όταν ήμουν 14-15 ετών, δηλαδή, σε λίγα χρόνια, θα κλείσει μισόν αιώνα...χα χα!   
Οι διαστάσεις του δεν ταίριαζαν και πολύ σε κάποιο τραπέζι μου και πάντα μου φαινόταν λίγο 'φτωχό', παρ'όλο που ήταν πολύ 'γεμάτο' από πλευράς σχεδίου. Ο λόγος ήταν ότι δεν είχε κάποιο ωραίο τελείωμα. Έτσι κι εγώ, του πρόσθεσα μιά χειροποίητη δαντέλλα γύρω-γύρω και το έστρωσα σ'ένα τραπεζάκι σε μιά γωνιά του καθιστικού μου. 

Εκείνα τα χρόνια ήταν της μόδας και τα μικρά βοηθητικά τραπεζάκια στα σαλόνια, κι έτσι η μητέρα μου με είχε βάλει να κεντήσω και δύο ασσορτί καρεδάκια  (20 Χ 20 εκ.). Εκτός του ότι δεν μου περίσσεψε αρκετή δαντέλλα, δεν έχω και μικρά τραπεζάκια για να τα στολίσω. 
Σκέφτηκα λοιπόν να τα πλαισιώσω με λευκό ύφασμα και να φτιάξω δύο μαξιλάρια για τον καναπέ. 
Έχετε μήπως κάποια άλλη ιδέα να μου προτείνετε?

Κι επειδή ανάρτηση χωρίς découpage, δεν γίνεται, δείτε κι ένα διακοσμητικό το οποίο προέκυψε από δύο ξύλινους πάτους συσκευασίας γαλλικών τυριών που ενώθηκαν με σπάγγο

 αλλά και μία καρδούλα 

 

που κατέληξε κι αυτή στην Κατερίνα μου

μαζί με άλλα δωράκια και μιά τουρτίτσα έκπληξη που της κάναμε στο εστιατόριο 
όπου πήγαμε το βράδυ των γενεθλίων της. 

  
Πήρα φόρα και ετοιμαζόμουν να σας δείξω κι άλλα, αλλά κοντεύει να ξημερώσει...ακούω την βροχή να πέφτει δυνατά, και είναι ώρα να πάω κι εγώ για ύπνο...

Καλό ξημέρωμα και καλή Κυριακή!!!