Μήκων η Ροιάς - Papaver Rhoeas

Και μετά τις τουλίπες, ας μιλήσουμε για Παπαρούνες!
(ελπίζω να με ακολουθήσετε έως το τέλος αυτής της μεγάλης ανάρτησης)

Η 'Ανοιξη μπήκε πλέον για τα καλά!  'Ετσι θέλω να πιστεύω τουλάχιστον! Η λασποβροχές φαίνεται να τελείωσαν. Και η εξοχή άλλαξε χρώμα.  Αλήθεια, το ξέρετε ότι το πρώτο χρώμα της άνοιξης είναι το κίτρινο?  Κίτρινα σινάπια, κίτρινα τριφύλλια, κίτρινα ραδίκια...είχαν ήδη πλημμυρίσει τους αγρούς από τις αρχές Φεβρουαρίου. Ακολούθησαν οι ροζ και κόκκινες ανεμώνες, ανάμεσα σε μικρά λευκά κρινάκια και διάφορα  μώβ λουλουδάκια, και άρχισαν να βγαίνουν οι μαργαρίτες,  ώσπου το άλικο της φλογερής παπαρούνας άρχισε να χρωματίζει τους αγρούς.

Χθές, σε μία  βόλτα που πήγαμε (με το αυτοκίνητο...αφού το περπάτημα είναι ακόμα επώδυνο), δεν μπόρεσα ν' αντισταθώ να σταματήσω για να μην τραβήξω αυτές τις λίγες φωτογραφίες (με το κινητό μου...μην νομίζετε ότι έχω καμμιά καλή μηχανή).

Η φύση πράσινο-κοκκίνισε ανάμεσα στα καμμένα του περασμένου καλοκαιριού

Η Παπαρούνα ονομάζεται  Μήκων η ροιάς (Papaver rhoeas), το μικρό και αγαπημένο λουλούδι με κόκκινα άνθη, μαύρα στη βάση τους, που ανθίζουν την άνοιξη, που δίνει, μαζί με τις μαργαρίτες ένα χαρακτηριστικό χρώμα στην Ελληνική ύπαιθρο.

Αγγειόσπερμο, δικότυλο, ποώδες φυτό η παπαρούνα ανήκει στην τάξη των Μηκωνωδών (Papaverales) και στην οικογένεια Μηκωνοειδών (Papaveraceae).

Οι παπαρούνες βρίσκονται στις εύκρατες και ψυχρές περιοχές της Γης. Χαρακτηριστικά τους είναι τα φύλλα τους, που είτε αναπτύσσονται μέσα σε λοβό είτε είναι κομμένα σε διάφορα μέρη διασκορπισμένα, η ύπαρξη ενός γαλακτώδους υγρού στο βλαστό, καθώς και τα μεγάλα τους άνθη που φύονται μεμονωμένα σε μίσχους άφυλλους ή σε φυλλώδεις βλαστούς.

Ο καρπός της παπαρούνας είναι πολύσπερμη κάψα.

Υπάρχουν πολλά είδη παπαρούνας (100 περίπου) που είτε είναι αυτοφυή λουλούδια των αγρών είτε καλλιεργούνται (Πηγή: Wikipedia).

 Υπάρχουν όμως και κίτρινες παπαρούνες 

Θυμάμαι ότι για πρώτη φορά τις είδα στην διαδρομή επιστρέφοντας από τον Βόλο. Στα πρανή του δρόμου κατηφορίζοντας προς την Αγχίαλο πολλές τέτοιες παπαρούνες ήταν ανθισμένες κάθε χρόνο τον Απρίλιο.  Μία μάλιστα φορά, σταματήσαμε το αυτοκίνητο και ξερίζωσα δύο μικρά φυτά τα οποία μεταφύτεψα στο οικόπεδο αλλά δεν έπιασαν και ξεράθηκαν. Την ξαναείδα αργότερα στην περιοχή του Λαυρίου.

Κίτρινη Παπαρούνα (Glaucium flavum) Γλαύκο το ξανθό

Το Γλαύκο είναι θαμνώδες  φυτό με παχύσαρκα φύλλα και φύεται μόνο σε παραλιακές περιοχές. Ο δε καρπός του είναι μακρόστενος και φτάνει τα 20 έως και 30 εκατοστά μήκος με δεκάδες σπόρους.

Υπάρχουν παπαρούνες και σε άλλο χρώμα????

Και βέβαια δεν εννοώ τις καλλιεργημένες παπαρούνες που, φυσικά και υπάρχουν σε πανέμορφες αποχρώσεις του κόκκινου, φούξια, ροζ...

Το πιο σημαντικό είδος του γένους είναι η Μήκων η υπνοφόρος (Papaver somniferum) γνωστή με τις ονομασίες παπαρούνα και αφιόνι.

 

Είναι ιθαγενές της Ελλάδας, ετήσιο φυτό που ανθίζει την άνοιξη. Τα φύλλα της είναι οδοντωτά ασημοπράσινα και τα άνθη της είναι πλατιά κυανοπορφυρά. Το φυτό καλλιεργείται για τους καρπούς του που από το χυμό τους λαμβάνεται το όπιο και για τα σπόρια του, που δεν έχουν υπνωτικές ιδιότητες, και χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό και ζωοτροφή. Αυτό το είδος παπαρούνας είναι γνωστό από την αρχαιότητα και τα σπόρια της τα χρησιμοποιούσαν ως μπαχαρικό από τα αρχαία χρόνια. Τέτοια σπόρια βρέθηκαν σε ανασκαφές που έγιναν σε παραλίμνιους οικισμούς στην Ελβετία.

Άλλες ποικιλίες καλλιεργούνται για τα πολύχρωμα άνθη τους και είναι καλλωπιστικά φυτά σε κήπους και πάρκα  (Πηγή: Wikipedia).

Εγώ όμως εννοούσα  τις πορτοκαλί παπαρούνες που καλύπτουν τεράστιες εκτάσεις της Καλιφόρνιας και της Αριζόνας

Eschscholzia της οικογενείας των Papaveraceae (poppy)

Το γένος αυτών των λουλουδιών πήρε την ονομασία του από τον Γερμανο-Βάλτο ιατρό και βοτανολόγο Johann Friedrich von Eschscholtz (1793-1831).

 

California Poppy (Eschscholzia californica) Wikipedia

'Ενα φακελλάκι σπόρους Eschscholzia είχα αγοράσει πριν από 20 χρόνια στην Αριζόνα. Τότε, παρ'όλο που είχα φυτά σε γλάστρες στα μπαλκόνια,  το φακελλάκι ξεχάστηκε σ'ένα ντοσσιέ με διάφορα σουβενίρ που είχα φέρει από το ταξίδι μου. Μετά από πολύ καιρό, και αφού η ημερομηνία λήξεως στο φακελλάκι έκλεινε τα πέμπτα της γενέθλια (!)  και αφού είχαμε αποκτήσει ένα οικόπεδο στην εξοχή, θυμήθηκα τους σπόρους και τους έριξα σε μια γωνιά χωρίς βέβαια ίχνος ελπίδας ότι θα φύτρωναν. Κι όμως!  Την επόμενη άνοιξη, τούφες-τούφες από πολύ ψιλοκομμένα φυλλαράκια άρχισαν να προβάλλουν, μετά ακολούθησαν τα κωνικά μπουμπούκια που άνοιξαν και φανέρωσαν τα κίτρινο-πορτοκαλί λουλουδάκια τους

 

Από τότε, κάθε χρόνο, λίγοι σπόροι καταφέρνουν να βλαστήσουν και να αναπτυχθούν ανάμεσα στα άλλα λουλούδια του κήπου....

 αλλά και μέσα στις πέτρες του κτιστού παρτεριού, αφού είναι φυτό ανθεκτικό στην ξηρασία (στην Αριζόνα το συνάντησα στην έρημο!).

Αφορμή γι αυτήν την ανάρτηση μου έδωσε η παρακάτω εικόνα της συνύπαρξης των δύο ειδών παπαρούνας μέσα στα όχι και τόσο περιποιημένα παρτέρια του κήπου μου.

Πώς όμως να σου κάνει καρδιά να ξεριζώσεις από ένα παρτέρι τις πανέμορφες παπαρούνες απλά και μόνο επειδή είναι 'αγριολούλουδα'?

Εγώ λοιπόν τις αφήνω σε όλον τον κήπο και τις χαίρομαι!!!!

Μέχρι και ανάμεσα στις τριανταφυλλιές θα βρείτε παπαρούνες.

  Η ίδια όμως φωτογραφία με ενέπνευσε για να κάνω και αυτήν την σύνθεση 

 με decoupage και μολύβια ακουαρέλας πάνω σ'ένα θαλασσοδαρμένο ξύλο που μάζεψα προ ημερών στην παραλία.

Και τώρα κάτι άλλο ( επειδή δεν μπορώ να κρατηθώ έως την επόμενη ανάρτηση...)!

Καμαρώστε και το δικό μου στεφανάκι το οποίο έφτιαξα χθές το απόγευμα μετά από μια έμπνευση πραγματικά 'της στιγμής'!!!

Φαντάζεστε από τι είναι φτιαγμένο το τυρκουάζ φιογκάκι ???????

 Είχα πλέξει μερικά στεφανάκια τον περασμένο μήνα όταν κλαδέψαμε την κληματαριά (κάθε χρόνο φτιάχνω τέτοια στεφανάκια), χρησιμοποίησα λίγο σπάγκο, λίγη θερμόκολλα, δύο κουκουναράκια, μερικές χανδρούλες/ανθάκια και το φιογκάκι από ...???

Το χαριτωμένο στεφανάκι μου ήταν έτοιμο μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα.

Πώς σας φαίνεται ???  

Πριν κλείσω αυτήν την ανάρτηση, θέλω να ευχαριστήσω την φίλη μου Ιωάννα, Mani di Fata για τα πανέμορφα πασχαλινά αυγά που μου έστειλε. 

Δυστυχώς, τα τρία είχαν σπάσει κατά την μεταφορά τους από το ταχυδρομείο, αλλά τα  υπόλοιπα έξι έφτασαν μιά χαρά.  Φτιαγμένα με decoupage και με όμορφα κρεμασταράκια από χάνδρες, συνοδεύονταν από ένα υπέροχο θαλασσινό βραχιόλι με βαμμένα κοχυλάκια περασμένα με φύλλο χρυσού. 

Ακόμα και την τρύπια πεταλίδα, που εγώ δεν θα καταδεχόμουν να μαζέψω στην παραλία, η Ιωάννα την έφτιαξε ένα όμορφο στολίδι στο φακελλάκι που περιείχε το βραχιόλι . 

Ιωάννα μου, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για το τόσο όμορφο δώρο σου!

Και τώρα, η αποκάλυψη...εάν αντέξατε και φτάσατε μέχρι εδώ... 

Χρειάστηκε να μικρύνω ένα ζευγάρι πάτους παπουτσιών κατά ένα μέγεθος, και αυτό που περίσσεψε με ενέπνευσε σαν υλικό και σαν χρώμα...!!!!!!

Μη μου πείτε ότι το μαντέψατε!!! Χα, χα, χα!!!

Θεέ μου, τί άλλο θα σκεφτούμε να ανακυκλώσουμε ???????!!!!!!!