Το ποίημα

Μεγάλη διπλή γιορτή σήμερα. Χρόνια πολλά σε όλους !

Και χρόνια πολλά στους εορτάζοντες, τους Άγγελους, τους Βαγγέληδες και τις Ευαγγελίες, 

όπως και στον αδελφό μου ο οποίος γεννήθηκε την παραμονή του Ευαγγελισμού 

και έτσι βαπτίστηκε με διπλό όνομα, Πέτρος-'Αγγελος.

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες,  θυμάμαι ένα ποίημα που μου είχαν δώσει να απαγγείλω 

στην σχολική εορτή, όταν πήγαινα στην Πέμπτη Δημοτικού.  

Αναφερόταν στην Εθνική  Εορτή κατά την διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής.  

Δυστυχώς όμως, θυμάμαι μόνο τους πρώτους στίχους του.

Του Μαρτίου 25, Κατοχή…

Ήταν μέρα που αργοστάλαζε η βροχή,

Κι είχε νέφη ο ουρανός, γεμάτα θλίψη,

Κι ήσαν όλα σκοτωμένα και μαβιά,

Και του πόνου μας κρυφό το καρδιοχτύπι

Γιατί κάποτε, ξανά μια τέτοια μέρα

Την πατρίδα μας την έσκιαζε η φοβέρα,

Την Ελλάδα μας την πλάκωνε η σκλαβιά. 

Μήπως σας λέει κάτι;
 Κάποια ίσως σχέση με την επικαιρότητα;

Όσο κι αν έψαξα στο διαδίκτυο, δεν μπόρεσα να βρώ αυτό το ποίημα. 
Ρώτησα και κάποιους εκπαιδευτικούς μήπως το γνωρίζουν, αλλά δυστυχώς δεν ήξεραν να μου πούν. 
Μάλλον είναι πολύ παλαιό και δεν συμπεριλαμβάνεται στα ποιήματα που διδάσκονται στα παιδιά. 
Εάν κάποια/κάποιος - από τους μεγαλύτερους σε ηλικία- το γνωρίζει, 
θα χαιρόμουν πάρα πολύ εάν μου έστελνε τους υπόλοιπους στίχους 
και μου γνώριζε και τον ποιητή που το έγραψε.

Χρόνια σας πολλά!