ΚΟ ΚΟ ΡΙΚΟ!!!

Στο κοτέτσι έχουμε πάρει

ένα νέο πετεινάρι

που' χει όμορφες φτερούγες

και μια φουντωτή ουρά

κι όλο έρχεται και πάει

και τις κότες μας τσιμπάει

και φωνάζει κοκορίκο

δυνατά κάθε φορά

 

Κοκορίκο κοκορίκο

πετεινέ μου πιτσιρίκο

με το κόκκινο λειρί

πετεινέ μου πιτσιρίκο

για καβγά είσαι απίκο

πετεινέ μου πιτσιρίκο

που μας κάνεις το βαρύ

κοκο κοκο κοκο κοκορί!!!

Αρχική ιδέα ήταν να δοκιμάσω ένα ανάγλυφο στοιχείο που είχα κάνει με ατλακόλ σ'ένα καλούπι σιλικόνης.   Η κόλλα όμως ήθελε τον χρόνο της μέχρι να πήξει για να μπορέσει να βγεί από το καλούπι.  

Αλλά το πετεινάρι μου (ένα παλιό ξύλινο διακοσμητικό που είχα αγοράσει πριν πολλά χρόνια από κάποιο σουπερμάρκετ) ανυπομονούσε να στολιστεί και να πάει στο κοτέτσι! 

'Ετσι σκέφτηκα να του κολλήσω ξυλόγλυπτα στοιχεία και με το που έβγαλα τα λιγοστά που έχω πάνω στον πάγκο μου, αμέσως βρήκα τρία που ταίριαζαν απόλυτα στις καμπύλες του κοκορίκου!

Δυό μέρες αργότερα, όταν είχε πιά στεγνώσει η κόλλα στο καλούπι, το χρησιμοποίησα για να στολίσω και την πίσω πλευρά του πετεινού. 

Και έτσι έγινε double-face!!! 

 Και αφού βγήκε ξανά στον κήπο 

και πόζαρε για δεύτερη φορά σε διάφορα σημεία,

 

 πήρε τον δρόμο για το κοτέτσι, 

το βρήκε όμως κλειστό γιατί είχε σουρουπώσει και οι κότες είχαν κουρνιάσει για να κοιμηθούν.

(Ανάλογα με τον φωτισμό, τα χρώματα φαίνονται λίγο διαφορετικά στις φωτογραφίες).

Με αυτή την πρώτη μου Ανοιξιάτικη/Πασχαλινή δημιουργία, συμμετέχω στην πρόκληση της φίλης μας Μίας Craftartista με θέμα την 'Ανοιξη.

Καλά Κούλουμα και καλή Σαρακοστή!

Τελευταία Αποκριά χθες, και δεν είχα προλάβει να σας παρουσιάσω την τελευταία μου δημιουργία!

  Έτυχε να βρώ μέσα σε μία τσάντα (απ'αυτές που κατά καιρούς μου δίνουν πότε η κόρη μου και πότε ο γυιός μου, με πράγματα που δεν χρειάζονται ή δεν θέλουν πιά) μία παλιά, λευκή, κεραμική μάσκα την οποία σκέφθηκα να προσαρμόσω πάνω σ'ένα ξύλινο πάνελ, εμπνευσμένη από κάτι ανάλογο που είχα δεί κάπου στο FB.

Ετοίμασα ένα μακρόστενο ξύλο, στο οποίο κόλλησα εύκαμπτα ξυλόγλυπτα στοιχεία,

στην πάνω πλευρά  

και στην κάτω

 

το πέρασα με πάστα για να γίνει κάπως ανάγλυφο,  έβαψα με διάφορα χρώματα, έκανα ένα στένσιλ και προσάρμοσα πάνω του την μάσκα την οποία είχα προηγουμένως διακοσμήσει με σχέδια που έβγαλα από πηλό σε καλούπι.

Πέρασα όλα τα ανάγλυφα με πατίνες, με  μπρονζέ δακτυλοπατίνα και λίγη χρυσή, και φυσικά, στο τέλος με δύο χέρια διάφανο βερνίκι.  

Και το πινακάκι μου ήταν έτοιμο! 

Και μιάς και δεν ευκαίρησα να φτιάξω κάτι άλλο για το πέταγμα του χαρταετού, 

με μιά επιλογή από διάφορα παλαιότερα έργα μου 

σας εύχομαι να είναι ο καιρός καλός στα μέρη σας για να πετάξετε τον χαρταετό σας, και όσοι από εσάς μπορέσετε να βρεθείτε με τα παιδιά και τα εγγόνια σας,

να περάσετε όμορφα αυτή την τόσο διαφορετική Καθαρά Δευτέρα. 

Να είστε όλοι καλά!

Καλά Κούλουμα και καλή Σαρακοστή!

Μία σπουδαία διάκριση

Με άλλο θέμα είχα σκοπό να επιστρέψω στην μπλογκογειτονιά μας, μετά από έναν μήνα απουσίας, αλλά αυτό που έγινε χθες δεν μπορώ να μην το μοιραστώ μαζί σας!

Του άρεσε να γράφει από τότε που ήταν μικρός.

Συγγενείς, γνωστοί και φίλοι μπορούν να το επιβεβαιώσουν.       

Και όταν μας ανακοίνωσε πριν δύο χρόνια πως επρόκειτο να εκδοθεί το πρώτο του βιβλίο πραγματικά ενθουσιαστήκαμε!   

Με μεγάλη χαρά παραβρεθήκαμε στην παρουσίαση και υποδεχθήκαμε την συλλογή διηγημάτων του Γιώργου Θάνου.

Τα δεκαεννέα διηγήματα, που απαρτίζουν "Τα καύκαλα", είναι νοτισμένα από την υγρασία της ελληνικής επαρχίας· ακόμα και οι ιστορίες, που φαινομενικά διαδραματίζονται στη μεγάλη πόλη, κουβαλούν επάνω τους την επαρχιακή πάχνη.

Οι θεματικές του βιβλίου εκτείνονται από τις στεγνές ημέρες της οικονομικής κρίσης ως το συλλογικό τραύμα του εμφυλίου και περνούν από το ασφυκτικό πλαίσιο της ελληνικής οικογένειας σε χαρακτήρες καθημερινούς που τραβούν λοξή πορεία. Η μνήμη και η διαχείρισή της, τα σφιχτά δεσμά της μικρής πόλης και της οικογένειας, ο θάνατος και η ενηλικίωση είναι μερικά από τα ζητήματα που βρίσκονται στον πυρήνα των διηγημάτων της συλλογής. (Από την έκδοση)

Ο κριτικός της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ,  κ. Νίκος Βατόπουλος, έγραψε τότε για τον Γιώργο και το βιβλίο του :  

'Ηρωες μιας χαμηλόφωνης αλλά σπαρακτικής συνθήκης

Λόγω της πανδημίας του Covid19, δυστυχώς ακυρώθηκαν άλλες προγραμματισμένες παρουσιάσεις του βιβλίου μέσα στο 2020. 

Χθες, στην διαδικτυακή παρουσίαση των Βραβείων της Εταιρείας Συγγραφέων, 

ο Γιώργος τιμήθηκε με το 

Βραβείο Μένη Κουμανταρέα 2020!

μπορείτε να παρακολουθήσετε την παρουσίαση του Βραβείου Μένη Κουμανταρέα 

από το 1:00:05

https://youtu.be/tUtIZMA2Ghw

Είναι τεράστια η χαρά μας γι αυτή την βράβευση του Γιώργου,

 και του ευχόμαστε καλή συνέχεια και με το καλό στο επόμενο συγγραφικό του έργο!

Ο Γιώργος Θάνος είναι ο σύζυγος της κόρης μας Κατερίνας και μπαμπάς της μικρής μας Αθηνούλας!!!