Ανακύκλωση, ξυλόγλυπτα, πηλός και κουρελάκια

Με σπασμένο το χερουλάκι του,  και λίγο τσακισμένο στην απέναντι πλευρά, δεν μπορώ να καταλάβω πώς και δεν είχε ποτέ καταλήξει στα σκουπίδια.  Κι όμως, το είχε η μαμά μου στο μπαλκόνι της σαν μικρό κασπώ με ένα παχύφυτο.  Εγώ γιατί δεν το πέταξα...θα αναρωτιέστε σίγουρα!  Μα, πολύ απλά, γιατί, πρώτον, μου άρεσε πολύ το σχήμα του, και, δεύτερον, ήξερα πως ήταν πολύ παλαιό αφού και αυτό ανήκε στην αδελφή της γιαγιάς μου (μάλλον γι αυτό το κρατούσε και η μαμά μου!).

Και νά που μου δόθηκε η ευκαιρία και το περιποιήθηκα!  Αφού καλύφθηκε η γυαλιστερή του επιφάνεια με ένα σπιτικό μείγμα (από στόκο, ατλακόλ, ακρυλικό χρώμα και άμμο),  μιά ξυλόγλυπτη εύκαμπτη τρέσα το αγκάλιασε και μερικά φύλλα κισσού από πηλό έκρυψαν ότι είχε απομείνει από την σπασμένη λαβή του.    Βιάστηκα να το στείλω σέ μιά ομάδα του FB, μόλις το έβαψα και του πέρασα λίγη χρυσή δαχτυλοπατίνα, πριν ακόμα του βάλω ένα χέρι βερνίκι.  

Και τελικά, αυτό το μπωλάκι ήταν η αφορμή να κληρωθεί στο όνομά μου ένα υπέροχο δώρο, το οποίο θα σας δείξω σε μελλοντική ανάρτηση.

Εκ των υστέρων, πριν το βερνικώσω, του πέρασα μιά λαδοπατίνα στην επιφάνεια, η οποία το σκούρηνε αρκετά, με αποτέλεσμα η τελική του μορφή να είναι αυτή

Την ίδια ακριβώς πορεία είχε και ένα παλιό διαφημιστικό κανατάκι, το οποίο αρχικά στολίστηκε με δύο μικρά ξυλόγλυπτα,  μιά ροζέτα (από σπασμένο ξύλινο κουταλάκι) και τρία φυλλαράκια που έφτιαξα από πηλό. Θέλησα να του δώσω λίγο ύψος και έτσι κόλλησα στον πάτο του ένα καπάκι βάζου, στην περιφέρεια του οποίου εφάρμοσα με κόλλα ένα κομμάτι εύκαμπτης  ξυλόγλυπτης τρέσας.  

 Η πρώτη του μορφή ήταν αυτή, 

η οποία επίσης άλλαξε, με την ίδια διαδικασία που σας περιέγραψα για το μπωλ. 

Ανάμεσα στην μπλέ και την γκρίζα εμφάνιση αυτών των δύο, είχα πάρει στα χέρια μου ακόμα ένα παραπεταμένο αντικείμενο. Αυτή την φορά, ήταν ένα πορσελάνινο διακοσμητικό, που μας το είχε φέρει δώρο μία ηλικιωμένη θεία (το είχε βρεί σε υπαίθρια αγορά, ένα καλοκαίρι στις διακοπές της!).

Το πέρασα κι αυτό με το ίδιο 'σαγρέ' μείγμα που είχα φτιάξει και στην συνέχεια το χρωμάτισα με λαδοπατίνες.

Εδώ και τα τρία μαζί

Για το καινούργιο μου κινητό τηλέφωνο, δεν μπόρεσα ακόμα να αγοράσω μία θήκη. Δεν βαριέσαι...του έραψα μία μόνη μου, 

με σούπερ ενίσχυση και ένα χαριτωμένο κούμπωμα που το κρατάει ασφαλισμένο για να μην γλιστρήσει και πέσει. 

Για το τέλος, σας φύλαξα το καινούργιο μου μαξιλάρι. 

Θα θυμάστε ίσως πως είχα ράψει 4 θήκες μαξιλαριών πέρυσι, σε ελεύθερο στυλ patchwork, εκ των οποίων η κόρη μου κράτησε μόνο μία.

 Ύφασμα μου έχει μείνει μπόλικο, οπότε σκέφθηκα να ράψω ακόμα μία και με την ευκαιρία να εξασκηθώ λίγο παραπάνω στο patchwork. 

'Ηθελα να κόψω και να γαζώσω τα τρίγωνα σωστά δίνοντάς τους το σχήμα ενός ανεμόμυλου, και πολύ χάρηκα που τα κατάφερα!

κι έτσι συμπληρώθηκε πάλι το 'καρέ'!