Η παλιά παράταιρη καρέκλα

 Μιά παλιά καρέκλα, φτιαγμένη από τον παππού πριν από τουλάχιστον 60 χρόνια, βρέθηκε πέρυσι σε μιά γωνιά του παλιού σπιτιού. Κανείς δεν της έδινε σημασία. Η αλήθεια είναι πως είχε το μαύρο της το χάλι, αφού οι παλιές μπογιές ξεφλούδιζαν με το παραμικρό γρατζούνισμα.  

Εγώ θα την πάρω και θα την φτιάξω, αποφάσισα...σιγά να μην πετάξω την καρέκλα του παππού. 'Αλλοι θα την μάζευαν από τα σκουπίδια!

 Κι έτσι η παραπεταμένη και παράταιρη παμπάλαια καρέκλα ταξίδεψε στην Αθήνα, έφτασε στη βεράντα μου και αφού φωτογραφήθηκε, μπήκε στην αποθήκη...και με περίμενε!

 

Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από τότε, και προχθές την πήρα παραμάσχαλα και την ανέβασα στο πάνω μπαλκόνι, εκεί που τον τελευταίο καιρό, έχω συγκεντρώσει τα σύνεργά μου σ'ένα ντουλαπάκι και ασχολούμαι τις ώρες που δεν έχει ήλιο. 

Αφού την έτριψα με γυαλόχαρτο για να φύγουν οι μαδημένες μπογιές, πήρα ένα στένσιλ και τον αγαπημένο μου αφρόστοκο και της πρόσθεσα ένα ανάγλυφο σχέδιο στην πλάτη. 

 Αφού στέγνωσε το ανάγλυφο, την έβαψα ολόκληρη με χρώμα κιμωλίας σε σκούρο μελιτζανί και αμέσως άρχισε να δείχνει διαφορετική.

 Στην συνέχεια, αποφάσισα να την κάνω δίχρωμη και αφού έβαψα ένα χέρι κρεμ το κεντρικό κομμάτι της πλάτης, σκέφθηκα να κάνω το κάθισμα κρακελέ.  Είχα πάρα πολύ καιρό να κάνω κρακελέ...θα το έχετε διαπιστώσει, φαντάζομαι!   Δεν ήξερα κάν αν το βερνίκι που είχα θα ήταν ακόμα καλό ή θα είχε χαλάσει.   Στην αρχή μου έδωσε την εντύπωση πως δεν θα έσκαγαν καθόλου οι ρωγμές (παρ'όλη την ζέστη της ημέρας), αλλά σιγά-σιγά εμφανίστηκαν και σε λίγη ώρα έγιναν και λίγο πιό έντονες.

 Ξαφνικά, ο συνδυασμός του κρεμ με το μελιτζανί χρώμα δεν μου άρεσε πιά. 

 'Ετσι διάλεξα ένα ωραίο μπλέ που είχα, έβαψα το πλαίσιο της καρέκλας και τα πόδια, όπως και το ανάγλυφο, πριν το ξαναπεράσω με το ανοιχτό χρώμα.

 Τρίβωντας αργότερα με γυαλόχαρτο, φάνηκε από κάτω το μπλέ χρώμα του σχεδίου. 

 Μάλλον είχα δίκαιο που άλλαξα χρώμα...το αποτέλεσμα μου άρεσε πολύ!

 

Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ και να περάσω την καρέκλα με μερικά χέρια βερνίκι.  Υπερίσχυσε όμως μέσα μου η επιθυμία να κάνω και λίγο ντεκουπάζ. Τόσον καιρό είχα να ασχοληθώ. 

Και, κόβοντας κομμάτια από ένα ριζόχαρτο,

 

αφαιρώντας τα γράμματα και άλλα στοιχεία που δεν μου άρεσαν, προσπάθησα να κάνω μία σύνθεση...

 η οποία, μετά από το κόλλημα και τις ανάλογες σκιάσεις, κατέληξε να είναι αυτή

 Η καρέκλα μου ήταν έτοιμη!

 Και ίσως, ποιός ξέρει; αποκλείεται κάποια στιγμή, να επιστρέψει εκεί απ'όπου ξεκίνησε ;

Τί λέτε; εσείς δεν θα την στολίζατε στο εξοχικό σας;

Ααα, θα το ξεχνούσα!  Παρέλειψα να σας πω, πως οι παράταιρες καρέκλες που ταξίδεψαν στην Αθήνα ήσαν δύο!

Πολύ σύντομα, θα σας παρουσιάσω και την νέα εμφάνιση της δεύτερης.

΄Εως τότε, νά'στε όλοι καλά, και να έχετε ένα ευχάριστο υπόλοιπο καλοκαιριού,

λέμε τώρα...γιατί πολύ περίεργο είναι το φετεινό μας καλοκαίρι!!!!