Κάποιες δειλές δοκιμές με τον πηλό

 
Πάντα μένω με το στόμα ανοικτό θαυμάζοντας τις διάφορες δημιουργίες από πηλό που παρουσιάζουν φίλες και γνωστές. 

Κάποια είναι απλά έργα, άλλα πιο περίπλοκα και εντυπωσιακά και μερικά είναι πραγματικά αριστουργήματα!   
Αγαλματάκια, διακοσμητικά τοίχου, πίνακες ολόκληροι, φτιαγμένα όλα με μεράκι αλλά και τεχνικές που δεν μπορώ καν να φανταστώ, αφού δεν είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω κάποιο σεμινάριο.   
Δεν λέω πως δεν έχω πιάσει ποτέ πηλό στα χέρια μου... και εννοείται πως αναφέρομαι στον αυτοξηραινόμενο πηλό και μόνο!   
Είχα φτιάξει, πριν χρόνια, Χριστουγεννιάτικα στολίδια (αστεράκια, καρδούλες, κλπ)  

και είχα αποτυπώσει πάνω τους και σχέδια από κάποια πετσετάκια της γιαγιάς.

Είχα φτιάξει ακόμα και αυτά τα χαριτωμένα μανιταράκια που στόλισαν τις γλαστρούλες μου.

 
Και τέλος, είχα αντιγράψει ένα διακοσμητικό τοίχου που είχα αγοράσει κάποτε στην Λίνδο.  Καταλαβαίνετε τι εννοώ…. Ακούμπησα αυτό το πλουμιστό κοκοράκι πάνω στον πηλό που είχα ανοίξει με ένα ρολό, το έκοψα γύρω-γύρω, του έκανα λίγες χαρακιές και το άφησα να στεγνώσει στον αέρα.    

 
Ούτε κάν γνώριζα πως έπρεπε να βρέξω τα δάχτυλά μου με νερό, να λειάνω τις άκρες και την επιφάνεια, και φυσικά δεν είχα φανταστεί πως στεγνώνοντας ο πηλός μου θα συρρικνωνόταν, όπως και έγινε, και έτσι το κοκοράκι μου βγήκε πιο μικρό από το πρωτότυπο!     

 
Δεν απογοητεύτηκα και τόσο…πήρα τα ακρυλικά μου και το χρωμάτισα και μάλιστα καμάρωνα που πέτυχα αρκετά τις αποχρώσεις του πρωτότυπου…χα χα χα!!!

Από τότε όμως, δεν επιχείρησα να ξανακάνω κάτι.

Τώρα τελευταία, τακτοποιώντας μια μέρα τα υλικά μου, είδα πως είχα δύο πακέτα πηλού και ενώ ήμουν σίγουρη πως θα έχει πιά ξεραθεί, άνοιξα το πρώτο και ήταν μια χαρά! 
Έχοντας δεί τόσες όμορφες δημιουργίες, είπα να δοκιμάσω να φτιάξω κάτι.       

Αυτή την φορά,  έφτιαξα πρώτα στο χέρι μερικά λουλουδάκια και φυλλαράκια… 
δεν είχα και έμπνευση να κάνω κάτι πιο συγκεκριμένο.  

Σε άλλα κομματάκια  που τα άνοιξα με το ρολό έκανα σχέδια χρησιμοποιώντας  ότι  εύρισκα μπροστά μου…από ένα καπάκι αποσμητικού ψυγείου(!), έως ένα καπάκι από στυλό,  ένα κομματάκι από πλαστική ψάθα, ένα ανάγλυφο μπουκαλάκι από άρωμα.

Το λάθος που έκανα αυτή την φορά ήταν πως το φύλλο του πηλού που άνοιξα ήταν μάλλον πολύ λεπτό και έτσι, με την ζέστη που έκανε, δεν πρόλαβα κάν να τα αναποδογυρίσω και στέγνωσαν  γρήγορα  χωρίς, φυσικά,  να παραμείνουν επίπεδα!  Τι να κάνω βρε παιδιά;…ακόμα αρχάρια είμαι…χα χα χα!

Αφού όμως, όπως με ξέρετε,  πάντα προσπαθώ να δίνω μια δεύτερη ευκαιρία στα πράγματα,  από τα σκάρτα κομμάτια κατάφερα να βγάλω κάποια άλλα!

 
Το πρώτο, το τριγωνικό, το έκοψα προσεκτικά με το ψαλίδι,  το έτριψα με γυαλόχαρτο 

 και  αφού το έβαψα και το πέρασα με βερνίκι, έγινε ένα μικρότερο μεν αλλά αρκετά συμπαθητικό μενταγιόν! Η χάντρα είναι κι αυτή πήλινη.

Το μεσαίο, το στρογγυλό, είχε γίνει λίγο πιο χοντρό, κι έτσι έμεινε ίσιο.

Το τρίτο, κύρτωσε τόσο πολύ, που μόλις το έπιασα έσπασε.

Και το μεγάλο…ε αυτό κι αν έγινε…σαν σέλα αλόγου !!!

 
Και όμως ούτε αυτό πήγε χαμένο!  Το έκοψα λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, και με τα κομματάκια του σχημάτισα μια πεταλούδα (λίγο χοντροκομμένη θα έλεγα) 

που πήγε και κάθισε πάνω στο ανθισμένο κλαδί  

το οποίο είχα ήδη σχηματίσει  πάνω σ’ένα κομμάτι ξύλο  που είχα προηγουμένως  ετοιμάσει 
με χρώματα κιμωλίας!

Μια χαρά πινακάκι  μου φάνηκε! Κι έτσι  έκανα κι εγώ ένα mixed media! 
Μετά από δύο ημέρες,  ξανάπιασα τον πηλό…πριν ξεραθεί ότι είχε μείνει στο πακέτο…
Πρώτα ενσωμάτωσα ένα από τα σπασμένα κομματάκια σε ένα καινούργιο μενταγιόν…

 
πιο απλό δεν γίνεται!!!

Και για το τέλος, σας άφησα τα πιο ενδιαφέροντα!

Σφραγίδες από καουτσούκ, κόψιμο, στέγνωμα, βάψιμο, βερνικάκι  και έτοιμα τα μενταγιόν!!!

  
Στις παραπάνω φωτογραφίες φαίνεται καθαρά και το πόσο συρρικνώνεται ο πηλός όταν στεγνώσει. 
Συμβαίνει άραγε με όλες τις ποιότητες και μάρκες πηλού;

Από τι έγιναν οι σφραγίδες δεν θα με ρωτήσετε;  πολύ απλά, από την σόλα μιάς παντόφλας!!! 
Ειλικρινά, την ώρα που πήγα να πετάξω στα σκουπίδια τις παλιές μου παντόφλες, 
έπεσε το μάτι μου στις σόλες τους που είχαν ανάγλυφα σχέδια!

 
Και φυσικά, δεν έχασα την ευκαιρία να τις κόψω και να τις κρατήσω. 
Γιά ρίξτε μιά ματιά στις παντόφλες σας…μπορεί να κρύβουν όμορφες σφραγίδες...χα χα χα!!!!!!

Κι εδώ, τα τρία τελευταία, μαζί με ένα ξύλινο που είχα φτιάξει νωρίτερα με découpage και κρακελέ.

Ειδικά αυτό, μου άρεσε πάρα πολύ!!!

Και, όπως βέβαια δεν ήμουν προετοιμασμένη ώστε να έχω εφοδιαστεί με υλικά για κοσμήματα, 

του πέρασα ένα απλό κορδονέτο και το φόρεσα κι όλας στην προχθεσινή μου έξοδο στο θέατρο!

Ααα, με την ευκαιρία να σας δείξω και κάτι άλλο!   

Πριν λίγο καιρό είχαμε πάει στο θέατρο των Βράχων, αλλά πραγματικά είχαμε πιαστεί στα ξύλινα καθίσματα  -και μάλιστα χωρίς πλάτη-.   
Αυτή την φορά προνόησα και πήρα μαζί μου δύο μαξιλαράκια, τα οποία έφτιαξα με δύο κομμάτια αφρολέξ που έβαλα μέσα σε δύο θήκες που είχα.
  
Για την ‘διακριτική’ μεταφορά τους  στο θέατρο έραψα, στα γρήγορα, μία βολική υφασμάτινη τσαντούλα  από ένα κομμάτι  πανάλαφρο συνθετικό ύφασμα που δεν ήξερα τι να το κάνω…σιγά να μην γλύτωνε κι αυτό…χα χα χα!!!! 

Τώρα το καλοκαίρι, στα υπαίθρια θέατρα…μην ξεχνάτε τα μαξιλαράκια σας!!!

Καλό Σαββατοκύριακο!!!

ETHNIC TRAY and more...

Σε κάποιον περίπατο, πριν από πολλά χρόνια, συνάντησα πεταμένο κάποιο επιπλάκι, το οποίο ήταν τόσο διαλυμένο που δεν μπορούσα να καταλάβω τί ακριβώς ήταν. 
Σαν πρόσθετο κομμάτι, εξείχε αυτό που βλέπετε παρακάτω... (δεν ξέρω καν πώς να το περιγράψω) το οποίο με προκάλεσε να το μαζέψω. 

'Οταν έφτασα στο σπίτι, του αφαίρεσα τα δύο ξύλα που εξείχαν και κράτησα μόνο το πλαίσιο. Κάτι θα έβρισκα να το κάνω!

'Ελα όμως που ξεχάστηκε κι αυτό, όπως τόσα άλλα, στην μικρή αποθηκούλα όπου έχουμε τα εργαλεία του κήπου.  Πρόσφατα,  που το ξαναβρήκα, αποφάσισα να το μετατρέψω σε δίσκο!  Φυσικά αφαίρεσα το ήδη σκεβρωμένο κόκκινο λεπτό ξύλο, αλλά δεν ήταν δύσκολο να βρώ κάποιο άλλο για να το αντικαταστήσω!  Και μάλιστα, πριν κόψω και βιδώσω το νέο ξύλο, είχα ήδη περάσει το πλαίσιο δοκιμαστικά ένα χέρι χρώμα κιμωλίας. 

 Χρειάστηκε να το στοκάρω, να βουλώσω κάποιες εγκοπές που είχε, να στρογγυλέψω λίγο τις γωνίες με την ράσπα και με το γυαλόχαρτο, 

να του καρφώσω ποδαράκια (τα οποία βρήκα σ'ένα παλιό κουτί με πρόκες και ψιλολόγια), 

 και να το ξαναβάψω μέσα-έξω.

Στο εσωτερικό του κόλλησα δύο κομμάτια ύφασμα, κομμένα από ένα παλιό σταμπωτό κουρτινάκι της γιαγιάς μου.

Και γύρω-γύρω, έκοψα και κόλλησα λωρίδες από τις μπορντούρες. 

Δεν θα το έκανα εάν το κουρτινάκι ήταν σε καλή κατάσταση, αλλά ήταν κατά τόπους αρκετά ξεθωριασμένο και θα πήγαινε χαμένο. 

Εξ άλλου, έχω άλλες δύο κουρτινούλες, με πιό έντονα τα χρώματα των σταμπωτών μοτίφ που περιμένουν να τις αξιοποιήσω. 

Πάντως, αυτός ο δίσκος μου αρέσει πάρα πολύ με το ethnic στυλ που κατάφερα να του προσδώσω. 

Το ύφασμα εμποτίστηκε σε αραιωμένη κρυσταλιζέ ατλακόλ και κολλήθηκε, η παλαίωση πάνω από το χρώμα κιμωλίας έγινε με σκούρο βερνίκι νερού σε μορφή gel και oλόκληρος ο δίσκος περάστηκε με αρκετά χέρια διάφανο βερνίκι νερού.  

Ελπίζω να αρέσει και στα παιδιά όταν τον δούν από κοντά και να τον χρησιμοποιήσουν για το απογευματινό τους καφεδάκι!

Εκτός αν προτιμούν να τον κρατήσουν στολισμένο πάνω στο μπουφεδάκι της γιαγιάς, όπως τον άφησα!

 

'Ετσι κι αλλιώς, ένας άλλος μικρότερος και ελαφρύτερος δίσκος κρέμεται στον τοίχο της κουζίνας και είναι διαθέσιμος για σερβίρισμα.

Αυτός πάλι είχε φτιαχτεί πριν από χρόνια, σε άλλη μορφή...  
ίσως οι παλιές φίλες να τον θυμάστε!  

Παρ'όλο που μου άρεσε πολύ εκείνη η χαρτοπετσέτα με τα κοχύλια, αυτό το 'έτοιμο' τυπωμένο κρακελέ που είχε δεν με ικανοποιούσε γιατί δεν ήταν 'δικό' μου!

 

και όλο έλεγα πως κάποια στιγμή θα τον άλλαζα. 'Ε λοιπόν, έφτασε αυτή η στιγμή που έπιασα τον παλιό δίσκο και τον άλλαξα...

όχι πολύ...αφού έβαψα με χρώμα κιμωλίας γύρω από τα κοχύλια,  

ούτε που του έκανα αληθινό κρακελέ...μόνο λίγα 'κυμματάκια' και λίγη παλαίωση με σκούρο βερνίκι gel, αλλά απέκτησε κι αυτός ένα διαφορετικό στυλ, λίγο πιό minimal. 

Και όμως, καμμιά φορά, τα φέρνει έτσι η τύχη να ξαναβρεθεί μπροστά σου κάτι που δεν του έδινες και τόση σημασία...και θα καταλάβετε πιό κάτω τί εννοώ.

   'Οταν βρήκα, μέσα σε μιά κούτα με βιβλία του παππού, αυτό το παλιό πινακάκι, 

 εντελώς τουριστικό σουβενίρ από κάποιο ταξίδι στην Ρόδο (ποιός ξέρει πότε;) το πρώτο που έκανα ήταν...όχι να το πετάξω...αλλά να το περάσω δύο χέρια χρώμα κιμωλίας. 

Και έπειτα, τί θα του ταίριαζε πιό πολύ, από κάποια θαλασσινή εικόνα; 
'Ενα κοχύλι θα ήταν ό,τι καλύτερο...δεν συμφωνείτε;

Κι έτσι λοιπόν, το υπόλοιπο κομμάτι που μου έμενε από την παλιά χαρτοπετσέτα (εκείνην με το ψεύτικο κρακελέ) έγινε découpage μέσα στο πλαίσιο από αληθινά κοχυλάκια 
(τα οποία και τόνισα ελαφρώς με γαλάζιο χρώμα).  

 

Καμμία σχέση με το παλιό 'ντεμοντέ' πινακάκι! 

Τώρα έχουμε ένα δροσερό θαλασσινό διακοσμητικό να στολίζει το σπίτι των διακοπών.  

Κι έτσι, με τους δύο δίσκους και τα δύο διακοσμητικά (το πρώτο σας το είχα παρουσιάσει σε προηγούμενη ανάρτηση)

   συμπληρώθηκε ένα σετ σε ασσορτί χρώματα, από πλήρως ανακυκλωμένα υλικά!

 

Ευχαριστώ για την επίσκεψή σας και τα καλά σας λόγια!!!