Κατ'αρχάς, θέλω να σας ευχαριστήσω πολύ για τα υπέροχα σχόλια που μου αφήσατε στην προηγούμενη ανάρτησή μου, στα οποία δεν βρήκα την ευκαιρία να απαντήσω. Να είστε πάντα καλά!!!
'Οταν έχεις κήπο, και σου αρέσει να ασχολείσαι με τα φυτά, όχι μόνο φυτεύεις ακόμα και στα κεσεδάκια του γιαουρτιού, αλλά όλο και κάποιες παλιές γλάστρες έχεις σε μιά γωνιά, για την περίπτωση που θέλεις να πολλαπλασιάσεις ένα φυτό, να μεταφυτεύσεις κάποιο άλλο σε μεγαλύτερη γλάστρα, να βάλεις κάποιο μόσχευμα μέχρι να ριζώσει... και σίγουρα κάποιες γλάστρες ξεχνιούνται, ή πέφτουν και σπάζουν ή ακόμα αλλοιώνονται από την πολυκαιρία, τους ανέμους και τις βροχές. Παλιώνουν δηλαδή, όπως όλα τα πράγματα.
Κάποιες όμως τις λυπάσαι και δεν τις πετάς, είτε γιατί κάποτε σου την έκανε δώρο το παιδί σου στην γιορτή της μητέρας με ένα ωραίο λουλούδι, ή απλά διότι σου αρέσει το σχήμα της, ή ακόμα γιατί ήταν της μαμάς σου.
'Ετσι λοιπόν κι εγώ, που έχω ένα σωρό τέτοιες γλάστρες, βρήκα την ευκαιρία, στην διάρκεια της αναγκαστικής απομόνωσης των τελευταίων δύο μηνών, να τις 'φρεσκάρω' λίγο έν όψει βέβαια και του καλοκαιριού και της φροντίδας των εξωτερικών μας χώρων.
Μιάς και είχα δύο πακετάκια αυτοξηραινόμενου πηλού, σκέφτηκα να τις στολίσω και λίγο.
Πρώτα έπιασα ένα παλιό μαύρο κιούπι το οποίο είχε γίνει δίχρωμο από τα άλατα του νερού.
Αφού το έτριψα και το καθάρισα, έφτιαξα με καλούπι ένα διακοσμητικό από πηλό και το κόλλησα στην μία του πλευρά.
Το έβαψα με κεραμιδί τσιμεντόχρωμα απ' αυτό που βάφουν τα κεραμίδια. Από πάνω, πέρασα λίγο λευκό χρώμα με στεγνό πινέλο ( έκανα δηλαδή το λεγόμενο dry brushing)
και το κιούπι μου 'ξανάνιωσε' και πήρε την θέση του σε μιά γωνιά της βεράντας.
Ένα μικρότερο και χαμηλότερο κιουπάκι (όχι ακριβώς κιούπι, μα δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πώ)
απέκτησε κι αυτό ένα ανάγλυφο στολίδι
και περάστηκε με μείγμα από ατλακόλ, ακρυλικό στόκο και άμμο.
(Με την ευκαιρία, κόλλησα και κάποια σπασμένα παλαιά ακροκέραμα).
Τώρα, μην με ρωτήσετε γιατί φαίνεται διαφορετικό το χρώμα στις φωτογραφίες...έχει περάσει ένας μήνας από την ημέρα που το έβαψα και δεν μπορώ να θυμηθώ, άν άλλαξα το τελικό του χρώμα, αν το έχω φωτογραφίσει με και χωρίς φλάς, ή αν πείραξα το χρώμα στην επεξεργασία των φωτογραφιών!!! Ε, δεν κρατάω και σημειώσεις για το τί κάνω κάθε φορά, χα χα χα!!!
Πάντως, και αυτό απέκτησε μιά δεύτερη νεότητα, δεν νομίζετε;
Το τρίτο που περιποιήθηκα, είχε πραγματικά τα χάλια του!!!
Είχε σπάσει πριν από χρόνια σε πολλά κομμάτια τα οποία είχαν τότε συγκολληθεί εντελώς άτσαλα.
'Εμενε όμως παραπεταμένο σε μιά γωνιά του κήπου, λές και ήταν μεγάλης αξίας και δεν μας έκανε καρδιά να το πετάξουμε!
Σ'αυτό δεν είχα άλλη λύση από το να προσπαθήσω να καλύψω τις τρύπες και τις ανωμαλίες που είχε η επιφάνειά του. ' Ετσι κι αλλιώς, το έκανα για να περνάνε οι ώρες της απομόνωσης.
Συγκέντρωσα λίγα όστρακα και άρχισα να τα κολλάω πάνω του!
Στην συνέχεια, το έβαψα όλο με το κεραμιδί τσιμεντόχρωμα
και από πάνω με διάφορα χρώματα.
'Οταν το στόλισα σε μιά γωνιά, δεν μου άρεσε καθόλου!
Κανένα πρόβλημα! Ξανάπιασα τα πινέλα και το άλλαξα εντελώς!
Μιά χαρά μου φαίνεται τώρα!!!
Το μόνο σίγουρο είναι πως με τόση κόλλα που χρησιμοποίησα πάνω του, ακόμα και αν ξαναπέσει, πιστεύω πως δεν πρόκειται να σπάσει!!!
Και για να καταλάβετε σε τί κατάσταση ήταν πριν...
Σειρά είχαν δύο παμπάλαιες γλάστρες, καθώς και δύο μικρότερες που είχα φέρει από το μπαλκόνι της μαμάς μου. Οι δύο μεγάλες ήταν φθαρμένες (αλλά... μου άρεσε η γραμμή τους) και χρειάστηκε να συμπληρώσω τα κενά τους με τσιμέντο ταχείας πήξεως και ακρυλικό στόκο.
Μιά Φούξια (ή σκουλαρίκι) και μία Λαυρεντία φιλοξενήθηκαν στις δύο γλάστρες αμέσως μόλις έφτασαν από το φυτώριο.
Τις δύο μικρότερες τις έκανα δίχρωμες και τους κόλλησα και από ένα μοτίφ από πηλό.
Τέλος, θα σας αφήσω με την παλιά μου κούπα του καφέ, η οποία τσάκισε λίγο στο χείλος της,
αλλά εννοείται πως δεν πετάχτηκε!
Αντιθέτως, έγινε ένα γλαστράκι για παχύφυτο
ή ένα χαριτωμένο ρομαντικό ανθοδοχείο.
Ελπίζω να μην σας κούρασα και να φτάσατε έως το τέλος αυτής της ανάρτησης...
τα υπόλοιπα στην επόμενη!
Το εκτύπωσα 
για να φτιάξω ένα μοτίφ 
