Χριστουγεννιάτικες δημιουργίες

Χρόνια πολλά!

Πέρασαν τα Χριστούγεννα, και βαδίζουμε γοργά προς την Πρωτοχρονιά. Εύχομαι να περάσατε όμορφα, με ή χωρίς τους αγαπημένους σας, λόγω των περιοριστικών μέτρων που κάνουν τις φετινές γιορτές τόσο διαφορετικές για όλους.  

Οι Χριστουγεννιάτικες δημιουργίες μου συνεχίστηκαν και με χαρά σας παρουσιάζω δύο από τα τελευταία έργα μου.

 

Το πρώτο είναι ένα κουτί/κύβος που με έκανε να ξαναθυμηθώ το αγαπημένο μου κρακελέ και το κλασσικό ντεκουπάζ, παρ'όλο που δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό να του προσθέσω και λίγα στοιχεία από πηλό, τα οποία έφτιαξα και έβαψα, πριν τα κολλήσω στις τέσσερις πλευρές του κουτιού. 

Το δεύτερο είναι ένα παράθυρο, μέσα από το οποίο φαίνεται ο Αη Βασίλης 

να συνεχίζει τον δρόμο του μέσα στα χιόνια αφού πρώτα άφησε ένα δώρο στο περβάζι.  

'Ισως, λόγω κορωνοϊού, να μην μπαίνει πιά μέσα στα σπίτια...χα χα χα! 

Μπορεί να μην φαίνεται, αλλά ήταν μία από τις πιό εύκολες και γρήγορες κατασκευές που έχω κάνει! Χρησιμοποίησα ένα χαρτονένιο πλαίσιο από το οποίο είχαν αφαιρεθεί κάποιες κάρτες επιτραπέζιου παιχνιδιού (πριν 2-3 χρόνια είδα πως ο γυιός μου ετοιμαζόταν να πετάξει στην ανακύκλωση αρκετά τέτοια πλαίσια και εννοείται πως κράτησα μερικά για να τα ανακυκλώσω με τον δικό μου τρόπο!)  

Γύρισα ένα τελάρο από την ανάποδη και έκανα το ντεκουπάζ με την χαρτοπετσέτα. 

Στην συνέχεια, 'σοβάτησα' τον 'τοίχο' και το κούφωμα του παραθύρου με ένα μείγμα 

από αφρόστοκο, ατλακόλ και λευκό χρώμα με λίγη άμμο.  

Στο 'κούφωμα'  χρησιμοποίησα χρώματα που μου έχει δώσει ο γυιός μου, 

απ'αυτά που βάφει τις  μινιατούρες του.   

Κάποια κομματάκια από κουρτινάκι κρεμάστηκαν σ'ένα κουρτινόξυλο που έφτιαξα από ένα καλαμάκι με δύο χάνδρες ντυμμένες (από παλιό αμπαζούρ) και από παλιά Χριστουγεννιάτικα στολίδια έφτιαξα το στεφανάκι και το πακέτο του δώρου. 

Δεν είναι χαριτωμένο;

Με αυτά τα δύο έργα μου, συμμετέχω στην χειμωνιάτικη πρόκληση της Craftartista μας.

  Και για να μην νομίζετε πως το έριξα μόνο στο ντεκουπάζ, και δεν έκανα Χριστουγεννιάτικα γλυκά, να σας κεράσω και λίγο από τον σοκολατένιο κορμό που έφτιαξα με γέμιση κάστανου και σμέουρα (εγώ πάντως μιά ζωή φραμπουάζ τα ήξερα...!) 

'Ενας δίσκος και μία φάτνη

'Ενας ακόμα  παλιός, ανοξείδωτος δίσκος σερβιρίσματος,  με περίμενε κι αυτός στο εργαστήρι μου, εδώ και πολύ καιρό.

    Λόγω εποχής, ντύθηκε κι αυτός στα γιορτινά, με πολύ συνοπτικές διαδικασίες, αφού αρκέστηκα στο να του περάσω δύο χέρια ανοικτού χρώματος κιμωλίας πριν του κάνω ντεκουπάζ με ένα χάρτινο Χριστουγεννιάτικο μοτίβο που το είχα κόψει και φυλάξει πριν από τουλάχιστον 7 χρόνια!  

Από χθές, ο παλιός δίσκος της μαμάς μου βρίσκεται στα χέρια της κόρης μου, 

ανανεωμένος και έτοιμος να φανεί πάλι χρήσιμος!  

Είχαμε βλέπετε την μεγάλη χαρά να μας επισκεφθούν χθες η κόρη μας με την εγγονούλα μας, 

μετά από τρείς εβδομάδες που είχαμε να τις δούμε!  

Φυσικά, η Αθηνούλα έφυγε με μία τσάντα γεμάτη παιχνίδια και χειροτεχνίες της γιαγιάς, και όχι μόνο...(αφού ενθουσιάστηκε, όπως ήταν λογικό, και με τα στολισμένα υφασμάτινα σπιτάκια της Ρένας, της Νικόλ, και το πουλάκι της Μίας μαζί με το δικό μου δεντράκι).

Για την Αθηνά, έφτιαξα και μία φάτνη.  

Είχα από χρόνια μια μικρή που την στολίζαμε τα Χριστούγεννα σ'αυτό το σπίτι,

όταν ακόμα ήταν μόνο το εξοχικό μας, πριν γίνει η μόνιμη κατοικία μας.  

Αυτή λοιπόν η μικρή φάτνη είχε ξεφτίσει και φαίνονταν τα καρφάκια των ξύλων της.  

Στο μεταξύ, πριν από τρία χρόνια, είχα φτιάξει  μιά νέα δική μας φάτνη από ένα κούφιο κούτσουρο, αλλά αυτή είναι πολύ βαρειά για να την έπαιρναν τα παιδιά. 

Πήρα λοιπόν τον σκελετό της παλιάς, 

και τον έντυσα κολλώντας του κομματάκια από ξεβρασμένα από την θάλασσα ξύλα, τα οποία συμπλήρωσα με ξύλα κανέλλας, τόσο στην στέγη 

όσο και περιμετρικά της φάτνης. 

Κατόπιν ψέκασα με κόλλα κάποια σημεία και πασπάλισα πράσινο τεχνητό "γκαζόν" ενώ πρόσθεσα και κομματάκια από φυσικά αποξηραμένα βρύα που είχα μαζέψει στο δασάκι.   

Κόλλησα κι ένα ξύλινο αστέρι στην κορυφή της στέγης στο οποίο πέρασα λίγη χρυσή δακτυλοπατίνα. 

Μέσα στην φάτνη, κόλλησα με θερμόκολλα τις μινιατούρες και τέλος ψέκασα πάλι κόλλα και πασπάλισα το 'έδαφος' με σκόνη κανέλλας. Το ίδιο έκανα και στα ξύλα της στέγης. 

Μοσχοβολάει η φάτνη μας!!!

Να διευκρινίσω πως τις μινιατούρες τις απέκτησα αποσπώντας τες από μία μικρή μισοσπασμένη φάτνη από βακελίτη που είχα βρεί πεταμένη πριν από χρόνια! 

 

(Πόσα πράγματα έχω φυλάξει για μελλοντική χρήση! Θα το έχετε καταλάβει πως όχι μόνο δεν πετάω τίποτε, αλλά μαζεύω και ότι βρώ και κρίνω πως κάποτε θα μου χρησιμεύσει!)

Και έτσι τελείωσε η πρώτη φάτνη της Αθηνούλας μας! 

Ελπίζω οι γονείς της να διατηρήσουν την οικογενειακή παράδοση 

και να στήνουν μία φάτνη κάθε χρόνο 

κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο τους.

Μιά όμορφη ανταλλαγή

 Σε μία ομάδα του Facebook, έγινε μιά ανταλλαγή Χριστουγεννιάτικων δώρων και αποφάσισα να συμμετάσχω κι εγώ με μία δική μου δημιουργία. 

Κληρώθηκα να ανταλλάξω δώρο με μία άγνωστη μέχρι εκείνη την ημέρα κυρία. Όταν δεν γνωρίζεις καθόλου το ταίρι σου, δεν μπορείς να ξέρεις το γούστο του, τί του αρέσει, τί θα το ευχαριστούσε.  Σκέφθηκα διάφορα πράγματα,  και τελικά αποφάσισα να φτιάξω ένα πιάτο διακοσμημένο με τα αγαπημένα σε όλους ρόδια που είναι σύμβολα καλοτυχίας, αφθονίας και ευημερίας.

Έφτιαξα και κόλλησα στοιχεία από πηλό στην κορυφή του πιάτου και στην συνέχεια, πάνω σε ένα φόντο κρακελέ, έκανα ντεκουπάζ από χαρτοπετσέτα και τόνισα τα ανάγλυφα με χρυσή δακτυλοπατίνα.

Ελπίζω να άρεσε στην παραλήπτρια.

Το δικό της δώρο έφτασε σε μένα δύο μέρες αργότερα και είναι επίσης πολύ συμβολικό, αφού πρόκειται για ένα πανέμορφο καραβάκι με το οποίο μου ευχήθηκε μια καλοτάξιδη χρονιά!

Είναι φτιαγμένο από χαρτόνι, γυψόγαζα και ντεκουπάζ με χαρτοπετσέτα. 

Ευχαριστώ πολύ την νέα μου φίλη Ειρήνη για το ωραίο της δώρο.

'Ενας δίσκος από τα παλιά!

Ξέρω, ξέρω...μόλις αναφέρω την αποθήκη της μαμάς μου, στην οποία έβρισκα ένα σωρό παλιά αντικείμενα, θα μου πείτε..."μα ήταν ανεξάντλητη αυτή η αποθήκη;"  

 'Ισως θυμάστε, πως σε μιά παλιά μου ανάρτηση, είχα αναφερθεί στο αντικείμενο που σας παρουσιάζω σήμερα.  Ναί, ναί... είχα βρεί πριν από χρόνια δύο παλιούς ξύλινους δίσκους σερβιρίσματος, που ανήκαν στην γιαγιά μου και είχαν φτιαχτεί από τον παππού μου τον Γαλαξειδιώτη, ο οποίος ήταν επιπλοποιός. Τώρα, όσον αφορά την παλαιότητά τους, δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω επακριβώς, αλλά υπολογίζω πως η ηλικία τους ξεπερνάει τα 90 χρόνια, αφού ο παππούς και η γιαγιά μου είχαν παντρευτεί το 1923, λίγο μετά την άφιξή τους από την Σμύρνη, η δε μαμά μου θυμόταν τους δίσκους να είναι σε χρήση από τότε που ήταν παιδί!

'Ηταν Απρίλιος του 2013 όταν σας παρουσίασα τον πρώτο, 

που τον είχα "φρεσκάρει" με ντεκουπάζ και κρακελέ. Μπορείτε να τον θυμηθείτε (ή να τον πρωτοδείτε, εσείς οι νεότεροι φίλοι μου) εδώ:

Σας είχα υποσχεθεί τότε πως σύντομα θα σας έδειχνα και τον δεύτερο.  

Αμ δέ! έμεινε ο καημένος στην δική μου αποθήκη, κρεμασμένος για χρόνια σ'ένα καρφί στον τοίχο, να περιμένει υπομονετικά να κάνει την επανεμφάνισή του.

Πολλές φορές σκέφτηκα να τον κατεβάσω και να τον περιποιηθώ, αλλά πάντα κόλλαγα στο εάν πρέπει να τον πειράξω, τί να του κολλήσω, τί στύλ να του δώσω, αν θα τον κρεμούσα σ'έναν τοίχο, κλπ.   Και να που φέτος ήρθε η ώρα του να φτιαχτεί κι αυτός. Βγάζοντας πάνω στον πάγκο μου το μεγάλο κουτί με τα διάφορα Χριστουγεννιάτικα ρυζόχαρτα, χαρτιά και χαρτοπετσέτες που έχω μαζέψει στο πέρασμα των χρόνων, βρήκα αυτό το ρυζόχαρτο που μου αρέσει πάρα πολύ!  

Το είχα χρησιμοποιήσει πρώτη φορά το 2016 για το Χριστουγεννιάτικο κουτί της κόρης μου 

και από τότε ήθελα να φτιάξω κάτι και για μένα, γι'αυτό και το είχα αγοράσει ξανά.  

Μέχρι που ξανάπεσε το  μάτι μου στον παλιό δίσκο της γιαγιάς και τον φαντάστηκα φτιαγμένο για τα Χριστούγεννα.  

Δες χρονιά που διάλεξα κι εγώ! φέτος που ακόμα δεν ξέρουμε κάν αν θα είμαστε μαζί με τα παιδιά μας και την εγγονούλα μας στις γιορτές! 

Από την στιγμή που το σκέφτηκα, ανυπομονούσα να τον κατεβάσω από το καρφί του και να τον φτιάξω. Είχα όμως ξεκινήσει κάποια άλλα, τα οποία θα σας παρουσιάσω σε άλλη ανάρτηση.

 Όπως και τον πρώτο δίσκο, έτσι κι αυτόν δεν είχα σκοπό να τον βάψω και να καλύψω το παλιό του λούστρο για να τον "εκσυγχρονίσω"!  Αντίθετα, ήθελα να φαίνεται πως είναι παλιός. 

'Ετσι, καλύπτοντας με χαρτοταινία το γύρω-γύρω,  έβαψα την επιφάνειά του με χρώμα κιμωλίας και αφού στέγνωσε, κόλλησα απλά το αγαπημένο μου ρυζόχαρτο, πέρασα σκούρα καφέ πατίνα στις ενώσεις και τέλος πέρασα μερικά χέρια σατινέ βερνίκι νερού.

  Ο 'νέος' Χριστουγεννιάτικος δίσκος μου είναι έτοιμος να σερβίρει το ζεστό τσαγάκι και την αχνιστή σοκολάτα και να στολίσει το τραπεζάκι του σαλονιού σ'όλη την διάρκεια των εορτών. 

 Υγεία να έχουμε, να την 'βγάλουμε καθαρή', που λένε, από την πανδημία, και κάθε χρόνο τον Δεκέμβρη να ξαναβγάζουμε από το ντουλάπι τον παλιό δίσκο της γιαγιάς.

Αργότερα, ελπίζω και εύχομαι να κρατηθεί από την κόρη μου, ίσως και να περάσει μετά από χρόνια στην Αθηνούλα μας, μαζί με το Χριστουγεννιάτικο κουτί της Κατερίνας, και τότε θα είναι πλέον ένα οικογενειακό κειμήλιο στα χέρια της 5ης γενεάς!!!  

'Ενας πολύ απλός και ταπεινός ξύλινος δίσκος,  που άντεξε έναν σχεδόν αιώνα, πριν 'πειραχτεί' λιγάκι για να ξαναπιάσει υπηρεσία έστω και εποχικά, τον ωραιότερο μήνα του κάθε χρόνου!

Γιά την Αθηνούλα, η οποία κάποια μέρα ζήτησε η ίδια από την μαμά της να της φορέσει μάσκα (!) έραψα δύο μασκούλες, βάσει του πατρόν που μου έδωσε η Ρένα μας (ευχαριστώ φίλη μου!)

όπως και έναν χριστουγεννιάτικο σκούφο (από το μανίκι ενός πουλόβερ!) 

τον οποίο δεν έβγαλε από το κεφάλι της όση ώρα έμειναν στον σπίτι, όταν πέρασαν να μας δούν πριν δύο εβδομάδες! 

Πόσο ανυπομονούμε να την ξαναδούμε στις γιορτές!

Θα ήθελα να ευχαριστήσω την αγαπημένη μας Μία, την CraftArtista για το δωράκι που είχε την καλοσύνη να μου στείλει με την ευκαιρία των γενεθλίων της.  Είναι αυτό το χαριτωμένο πλεκτό πουλάκι μαζί με την όμορφη χειροποίητη κάρτα της. Χρόνια σου πολλά, και πάλι, Μία μου!

Καλό Σαββατοκύριακο και σύντομα πάλι εδώ με νέες Χριστουγεννιάτικες δημιουργίες!